Een frustrerende luie dag! Pas om 12 uur wordt het huis wakker. Ik lig al 2 uur te schrijven. We gaan eten. Japanse Sushi. We krijgen er weer thee. Nathan daagt me uit. Telkens we een thee aangeboden krijgen, vraagt hij; "Welke'n is 't?' en rara, ik ben telkens juist. Ook deze keer. Ik herken direct de genmaicha, niet te missen zelfs als je maar ietske pietske van thee kent. De smaak van de gepofte bruine rijst is zo overduidelijk. Niet direct mijn favoriet. Ik hou het liever bij klasse en die hoeven geen toevoegingen, integendeel het zou zonde zijn om een 'grand cru' bij te werken!
Sinds we terug zijn zit ik hier binnen. Buiten is het koud, mistig, druk en stinkt het van de autogas. Ik zag mensen aan de bushalte met doekjes of gewoon hun handen voor hun neus. Op de piekuren is het niet te doen. Ik zit hier op het 16de en hoor tot hier het gerem en hels getoeter. Ik ben blij niet in de stad te moeten rondtjolen. Geef me please de boerebuiten, de thee en de natuur! Maar ik zit vast. Minyi wil met haar familie het dodenfeest vieren die ze al 3 jaar heeft moeten missen. Daarbij mag ze volgens hun overtuiging niet reizen deze dagen. Het is pas dit jaar dat dit feest nu ook tot nationale feestdag is uitgeroepen en iedereen krijgt er 3 dagen verlof voor. Dit jaar valt de 5de april in het weekend dus scholieren krijgen een extra dag vrij tijdens de week.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
hoi!
BeantwoordenVerwijderenJe doet me met je verhalen toch wel meer zin krijgen om ook es het china op te zoeken, toch voor bepaalde dingen. Want die drukte van de steden zou ook niets voor mij zijn.
Mijn mama zal ik straks op de hoogte gehouden met de afgeprinte blogversie :) gezien ze toch zo graag die verre reisverslagen leest!
Hopelijk heb je nu weer een aantal interessante dagen voor de boeg! Ik wens je die alvast toe!
Groetjes,
Sally
oei,
BeantwoordenVerwijderenja ik kreeg de naam 'atelier' toegewezen precies ;) niet bijster origineel,
maar dat ben ik dus: sally
hoi sally,
BeantwoordenVerwijderenblij met je reactie. Doe heel veel groeten aan je mam en wens haar van harte beterschap! Wacht nog even om China te doen, want nu is het echt nog veel zoeken geblazen. Het moeilijkste is de taal. Had ik me daar beter op voorbereid dan was ik allang alleen weg. Nu moet ik veel wachten en ben ik totaal afhankelijk. Niet zo gemakkelijk.
Ann