vrijdag 10 mei 2013

Hildegard von Bingen

Mijn tweede boek "Zelfgeplukt" is bijna klaar. Nog een paar verificaties en klaar is Kees! Ook de foto's zijn zo goed als allemaal genomen. Een huzarenwerk. Vooral omdat je goed moet weten of wat je schrijft klopt. Ik kocht Franse, Engelse en Duitse kruidenboeken van vooraanstaande kruidenmeesters om na te gaan of wat ik wist vanuit mijn herboristenopleiding kende wel klopte. Eén zeer gekende kruidenmeester komt vaak terug en dat is Hildegard von Bingen. Verscheidene boeken verwijzen naar deze Middeleeuwse revolutionaire non. Door sommigen bestempeld als visionaire, mystica of profetes. Hildegard leefde van 1095 tot 1179 in Duitsland. Na een lang verblijf in het klooster te Disibodenberg sticht ze haar eigen klooster in Bingen am Rhein, later een tweede net over de Rijn in Eibingen. Daar ik haar veel citeren wou ik eigenlijk toch wel meer over haar te weten komen en greep het verlengd weekend aan om haar slechts 400km van ons huis verwijderde verblijfsplaatsen op te zoeken. De reis verloopt vlot en 4u later sta ik in Bingen am Rhein. Het is een trieste aanblik als ik het dorpje inrijd. Onverzorgde straten en afbladerende huizen geven een ongemakkelijk gevoel waar je niet meteen blij van wordt. Het hotel biedt niet veel meer. Ouwbollige en onfrisse kamers met een vrij klein venster waar de architect (hoe is het in godsnaam mogelijk) een bijna even brede en even hoge ijzeren goot voor liet bouwen waardoor het zicht op Rijn alleen op de knieën of op de toppen van je tenen zichtbaar is. Dan maar meteen naar het museum naast het hotel. Een vriendelijke man geeft in zijn beste Engels uitleg en gebaart het sluitingsuur wat rekbaar te maken zodat ik in alle gemak lezen en bewonderen mag. Foto's nemen mag niet maar ik ben een uitzondering meent hij en ik schiet gretig plaatjes. Buiten is de kleine en enige kruidentuin gesloten. Het wordt avond en een wandeling langs de Rijn is de enige optie. Ik laat me verwennen met een Krautenthe met Duitse kruiden. Bij het openscheuren van de blister vind ik een "zijden" zakje met allerlei kruiden doch de geur lijkt enigszins normaal zonder toevoeging van aroma. Ik scheur het nylonzakje open en kieper de inhoud in mijn theeglas heet water. Het ziet er goed uit. Ik proef en het smaakt. Het is te vroeg om te eten maar ook te laat voor een bezoek doch een tochtje naar de Rochusberg om te weten wanneer het Hildegarde-forum en de Rochuskapel open gaat is de ideale tijdopvuller. De weg er heen is mooi en eens op de berg wacht een ondergaande zon ons op om het kerkje en omliggende natuur in een gouden gloed te omhullen. Eindelijk iets moois. Ik wandel de bergtop rond, bezoek er de graven van schetsers, bruders und paters. Lagen tijdens hun leven niet samen ook na hun dood zijn hun ligplaatsen ver van elkaar verwijderd met een (lijdens)weg er tussen. Ik geniet en mediteer. Een rammelende maag brengt mij weer op aard en een heerlijke fijne gastronomische maaltijd in Burg Klopp versterken mijn ziel en lichaam.