China, here we are again!

Beijing
Een goeie vlucht gehad. China here we are again. Het is anders. Ik ben veranderd. De leuze van AA doorleef ik: geef me de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen, geef me de moed om te veranderen wat ik kan veranderen en geef me de wijsheid om het onderscheid te zien tussen deze twee. Ik aanvaard hier want ik kan niets veranderen. De vlucht van Beijing naar HongKong verloopt ook smooth. Tussen Chinezen op een vliegtuig is zo anders dan international flights. Ze reageren op alles onmiddellijk. Twee pubermeisjes naast me nemen steeds elkaars hand stevig vast als we in wat turbulentie komen. Om 't schijt van te krijgen. Normaal maken zo'n handelingen me angstig maar ik focus me op de kinderen die vooraan zitten: die schateren bij iedere luchtzak net alsof ze op de kermis op de roetsj zitten. Hilarisch. Zodus ik geniet. Je kan er toch niets aan veranderen dus beter genieten en je inbeelden dat je op de kermis zit dan je opjagen en je hart in een bol te laten verkrampen. Ik bid wel en vraag om begeleiding en beeld me in dat engelen de vleugels van het vliegtuig dragen. Raar maar toen ik voor ik vertrok de verschillende bidruimtes op Zaventem ontdekte, vond ik in de katholieke kerk een mooie pentekening met een vliegtuig in volle vlucht gedragen door de engel Gabriël: de beschermer van de reizigers. Vreemd dat ik vroeger al spontaan Zijn begeleiding vroeg alvorens ik dit wist. Ik voel me gedragen en weet dat ik veilig mijn eindbestemming zal bereiken.

HongKong
Nathan gaf op een mail aan wat ik moest doen. Maar ik deed alles rustig. Het rushen dat in me gebakken zat is precies weg. Ik slenter, geniet van alles wat ik zie. Ben geduldig bij de paspoort en bagagecontroles. Bij iedere controle bieb ik. Dus grondig fouilleren. Ik geniet van de zachte massage. Ik tover zelfs een lach op een Chinese politieagent zijn gezicht en dat is echt wonderlijk. Ik vind de weg, boek een bus, stap op de juiste, ... allemaal niet zo evident maar het lukt in mijn kalmte en rust. Ik geraak zonder problemen over de grens en sta dan in de gietende regen te wachten op Nathan. De afspraak was niet zo duidelijk maar ook hier blijf ik kalm. Geen opgelegde kalmte met een hart in crisis maar een doorleefde kalmte. Ik kijk rond, word aangeklampt door wel tien chinezen die me willen brengen waar ik maar wil ... tegen veel te veel geld natuurlijk. Maar ik kan ze allemaal afwimpelen. Ik kom op het lumineuze idee om de immense voetgangersbrug over te steken. Ik vrees dat Nathan niet aan deze kant van de grens kan komen. Ik wandel wat in het park aan de overkant maar ik word gezegend met een ferme tropische stortvlaag en besluit de overdekte brug te bewandelen. Goed gedacht want terwijl ik op de lange brug slenter, staat hij plots naast mij ! ! !

Shenzhen
Ik was vergeten aan wat ik me vorig jaar zo geërgerd had: de rochelende en spugende mannen, de massa doelloos slenterende of gejaagd spurtende mensen, de vele aanklampingen ... maar deze keer zie ik het als normaal en jaag me helemaal er niet aan op. Het enige waar ik last van heb is de luidruchtigheid. Chinezen spreken een paar decibels luider en het lijkt precies of ze constant ruzie hebben. Ik verschiet altijd als Minyi's ma haar pa aanspreekt. Ik zou zo niet kunnen leven. Hier mag je ook wijzen naar elkaar en heel duidelijk zeggen: 'JIJ moet ....'

BBQ
Met een aantal vrienden van Nathan, waaronder bruno die overmorgen terug naar België vertrekt, gaan we naar een BBQrestaurant. Zoals ik al wist: vuile tafel en gladde vuile grond. Ik zit toevallig met mijn knie tegen een tafelpoot en ook die plakt gelijk de beesten! Bakken bier met TsingTao staan tussen de stoelen. Der zal hier gezopen worden en iedere reden is bruikbaar voor een staande uitdaging: iemand staat op, daagt iemand uit, speecht, en dan ... campei of in één slok ad fundum. Gelukkig zijn de glaasjes klein en is dat doenbaar. Als ze weten dat ik net vandaag 50 ben, is ook deze reden meerdere malen bruikbaar voor een 'duel'. Ik word een paar keer uitgedaagd maar na een reis van 24 uur besluit ik wat verandering in het spel te brengen. Ipv bier giet ik thee in mijn glas, ik excuseer me hiervoor maar het wordt aanvaard. Van Nathan daarintegen niet. Die moet alle deals met bier aangaan. Als je durft een slok drinken is je glas voor je het weet weer gevuld. Er is altijd iemand die een fles bier in zijn handen heeft en alle glazen nokvol bijvult. Zo weet je nooit hoeveel je gedronken hebt, maar aan de parlé te horen en de ogen te zien is dat veel .. veel te veel! Op den duur is de tafel één grote bierplas die langs alle kanten drupt. Ondertussen worden er verschillende schotels aangebracht. Dat vind ik nu zo heerlijk aan Chinees eten: er komt geen eind aan. En groenten ... op allerlei manieren bereid ... lekker gewoon! Ik smul en proef van alle dingen: van de tijgergarnalen wordt enkel de kop afgetrokken, de rest wordt met poten en pel opgegeten. Ik probeer het ook en ik moet toegeven: best eetbaar en lekker. Allerlei soorten vlees gedraaid op stokjes zoals lam, beef, hond (?) .. passeren de revue. Van een stokje kipgewrichtjes eet ik er maar twee, niet mijn ding: alleen kraakbeengewricht met bitter weinig vlees. De vele soorten paddestoelen daarintegen zijn mijn favorieten. Als 'dessert' wordt wat gebakken rijst gebracht, doch dit is meer om de maag te kalmeren van al het bier. Daar Minyi en ik morgen een zwaar programma hebben, heeft Nathan een geldige reden om veel vroeger dan gewenst op te stappen. Ik heb mijn nachtrust meer dan nodig.